Vroeger was het simpel. Ofwel was u rechts. Ofwel was u averechts. Of voor zij die niet konden kiezen was u iets daar tussenin. Polarisatie was gemakkelijk, en u wist meteen met wie u te maken had, en wat u tijdens een gesprek beter wel of niet kon zeggen – om u te behoeden, voor klop op uw bakkes.
Maar helaas, de tijden zijn veranderd.
Ik herinner me nog dat er een aantal jaren geleden plots een sticker plakte op een lantaarnpaal bij ons aan het treinstation, met de slogan: “groen rechts”. Waar voorheen de tofoevretende geitenwollensokkendragers steevast linkse ratten waren, en het kaalgeschoren schorriemorrie steevast fascist, werd ik met verstomming geslagen toen een links-ecologische splintergroepering zich plots zou ontpoppen tot rechtse rakker, of meeheuler met den Duits. Mijn ganse wereld stortte in, en daarbij zowat alles wat ik tot dat moment als zekerheid had mogen ervaren.
Fascist én biologische tofoevreter: waar gaan we dat schrijven’, bedacht ik me nog. Uiteindelijk bleek dat hier te zijn, in dit epistel. Maar dat wist ik uiteraard destijds nog niet. Had ik destijds geweten dat ik het hier zou neerschrijven, dan had ik toekomstvoorspeller kunnen worden, of profeet. Al zou profeet voor sommige groeperingen wellicht gevoelig liggen.
Maar genoeg over mijn mogelijke toekomsthoedanigheden vanuit het verleden. Ze zijn anders uitgedraaid. Of zoals onze bomma zaliger zou zeggen: ‘als onze kat een koe was, dan konden we ze melken bij de stoof’. Ze zei dat voornamelijk omdat ze liever niet sprak in termen van “wat zou kunnen zijn”, maar liever “wat is”. Eén ding weet ik wel: een koe had sowieso niet gepast in onze kleine living, laat staan bij de stoof. Daarbij de stank en vuiligheid van koeienmest op onze planken vloer niet te vergeten, of de bergen gras die zulke koebeesten dagelijks naar binnen werken, en die we als gekken hadden moeten aanslepen. Mijn moeder zou compleet overspannen worden, en daar had ze sowieso al een handje van weg.
Daarom wil ik – geheel terzijde – graag een rechtzetting, opgedragen aan onze bomma zaliger. Het lief menske was wellicht niet goed geweest in binnenhuisarchitectuur, of kende de hygiënische huisvestingsvoorschriften niet. Hiermee is het haar vergeven.
Maar mijn bomma is bijzaak. Terug naar de skinheads. Tenzij mijn bomma ook skinhead was. Dan zou die zin niet kloppen. Dat laat ik liever in het midden, omdat ik nog niet finaal heb beslist mijn lezerspubliek op te zadelen met bomma’s die skinhead zijn. Daarover misschien later meer.
‘Straks rijden ze nog rond in een bakfiets’, was ook iets waarover ik mijmerde, bij het aanschouwen van die groen-rechtse sticker. Zover is het gelukkig niet gekomen. Het zou nogal een gezicht zijn, zo’n breinloze neanderthaler op een hippe fiets, die Zurenborg of Dansaert doorkruist. Mohammed en Aïcha zouden nogal verschieten. De goegemeente evenzeer.
Maar die sticker was wel een voorbode. Een voorbode voor een tijdsgeest in verandering. Een voorbode voor het post-polarisatietijdperk, waar zwart en wit niet meer de zekerheid en houvast zouden brengen die deze extreme tegenpolen in het kleurenpallet ooit plachten te doen.
Tegenwoordig kan iedereen zelf zijn eigen bonte kleurenmengeling maken. Zoals bijvoorbeeld een groen-rechtse vegan fasco die houdt van neopamfluitüberbeat en zumbadans, en die graag de ondernemende toer opgaat behalve op zondag, omdat hij die dag na zijn ontbijt de yoga beoefent en in de namiddag na zijn vaste dagelijkse afspraak op een online masturbatieplatform ook nog een afspraak heeft bij zijn personal coach.
Polarisatie is dus passé. Ik zou de huidige tijdsgeest eerder “multirisatie” noemen: een oneindige en voor ieder individu volstrekt unieke versnippering.
In feite is dat zo slecht nog niet. Want zelfs voor die vuile fasco’s zal er wellicht ergens een mooie snipper bijzitten – voor mijn skinheadbomma evenzeer.
Dus lang leve de verdeeldheid. Ze maakt ons tot wie we zijn, allen volstrekt uniek.
Al hoop ik wel dat ik mijn haarcoupe mag behouden, en geen klop op mijn bakkes krijg – ongeacht de unieke snippers waartoe ik behoor.
Dank bij voorbaat.
Uw nar in zinsbegoocheling,
Waarom Serieus
